Η θέα είναι λοξά ως προς την κύρια όψη του
κάθε διαμερίσματος. Η μελέτη έχει
εκμεταλλευτεί στο μέγιστο το γεγονός ότι το
οικόπεδο είναι το δεύτερο από την γωνία,
στη συμβολή με σχετικά μεγάλου πλάτους οδό.
Αυτό, σε συνδυασμό με την πρασιά δίνει
μεγάλη «ανάσα» στο κτήριο. Επιδιώξαμε να
τοποθετήσουμε τους περισσότερους χώρους
στάθμευσης στο υπόγειο, ώστε μεγάλη
επιφάνεια της πιλοτής και ο φυτεμένος

ακάλυπτος να χρησιμοποιηθούν ως χώρος αναψυχής
για τους ενοίκους. Ο προσανατολισμός,
καθόρισε τα ανοίγματα και την οργάνωση της
κάτοψης. Μεγάλα, διάτρητα, συρόμενα
σκίαστρα στην άκρη των εξωστών κάθε ορόφου,
βοηθούν στη δημιουργία μικροκλίματος έξω από
τους χώρους διημέρευσης. Παράλληλα, η
εναλλαγή της όψης ανάλογα με τη χρήση αυτών των
παθητικών συστημάτων σκίασης δίνει
ενδιαφέρον και ποικιλομορφία στο κτήριο.

Επιπλέον, η χρήση τους απομονώνει οπτικά
τους εξώστες από τις γύρω πολυκατοικίες
χωρίς να εμποδίζει τον φυσικό αερισμό. Οι
διαστάσεις των εξωστών είναι τέτοιες, ώστε
να μπορούν να θεωρηθούν ως ‘ανοιχτά’ δωμάτια
ικανά να φιλοξενήσουν ένα πλήρες καθιστικό ή
μια μεγάλη τραπεζαρία. Τα δομικά υλικά που
έχουν χρησιμοποιηθεί συναντώνται στην αδρή,
φυσική τους μορφή, χωρίς επιτήδευση.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η πρόσοψη

από εμφανές, άβαφο μπετόν στην οποία
διακρίνεται το αποτύπωμα του επιμελημένου
ξυλότυπου. Άλλο φυσικό υλικό που έχει
χρησιμοποιηθεί είναι το ξύλο στα δάπεδα
όλων των χώρων και στο έπιπλο της κουζίνας.
Το κτήριο στην υποδομή του έχει εξοπλιστεί
με θερμοδιακοπτόμενα κουφώματα αλουμινίου, η
δε εξωτερική υγρομόνωση του μπετόν της
πρόσοψης έχει γίνει με γαλάκτωμα
νανοτεχνολογίας. Ηχομονωτικό υλικό έχει

τοποθετηθεί στο εσωτερικό της τοιχοποιίας,
κάτω από το ξύλινο δάπεδο αλλά ακόμα και στο
μεσοδιάστημα των εσωτερικών πορτών. Τέλος,
υλικά τεχνολογίας αιχμής έχουν
χρησιμοποιηθεί για την στεγανοποίηση του
υπογείου κατά την σκυροδέτηση.